Donderdag 24 Januari. Bezoek aan Zoeloeland.

Vandaag een kleine verplaatsing (plusminus 100 km) van St Lucia naar Hluhluwe. Spreek uit als “schloeschloewé”. Inderdaad, de Zoeloetaal is moeilijk phonetisch om te zetten. Onderweg de klassieke inkopen van drank en proviand, aangevuld met een zak ijs voor de frigobox.

We doorkruisen twee wildkampen, Charters Creek en False Bay, waar we weeral prachtige species van nyala’s, duikertjes, impala’s, kudu’s en zelfs enkele prachtige giraffen te zien krijgen.

Rond de middag maken we onze opwachting in het culturele dorp van Shakaland, genoemd naar Koning Shaka Zoeloe. “Sawubona unjani” zegt de zwarte gids, “Hallo hoe gaat het?”

Daarna leidt hij ons naar de kraal, en vertelt een aantal bijzonderheden over de regels van de Zoeloe-etiquette. Iedereen die een Zoeloe-hut nadert moet eerst toestemming vragen om te mogen binnenkomen. Bezoekers moeten altijd het eerste groeten, omdat de andere de sociale status van de nieuwaangekomene nog niet kent. In de nederzetting is er slechts één ingang. Binnenin de kraal staan talrijke ronde hutten; rondavels. We maken kennis met Zoeloe-dames die typische ornamenten vervaardigen van kleine felgekleurde pareltjes. Aan een andere hut zijn de mannen hun metalen speren aan het bijwerken.

En de medicijnman ontbreekt uiteraard ook niet. Ietsje verderop worden we in een open ruimte opgewacht voor het bijwonen van Zoeloe krijgsdansen. Met stokken in de ene, en een lederen schild in de andere hand dansen, springen, kloppen en stampen de krijgers er op los. Aangemoedigd door de gillend zingende en joelende vrouwen. Twee jonge meisjes kloppen op de lederen trommels alsof hun leven ervan afhangt.

We weten ondertussen dat die meisjes ongehuwd zijn, want ze hebben een ontbloot bovenlijf. Zo zie je maar dat we aandachtig geluisterd hebben naar onze gids. Als afsluiter mogen Nadine en Hilde ook nog eens Zoeloe spelen, al was het maar om de foto.

Een uurtje later zetten we voet aan wal in de prachtige Falaza Lodge, waar we twee nachten zullen verblijven. In de receptie staat het welkomstdrankje op ons te wachten, en ge-uniformeerde diensmeisjes dragen onze bagage intussen naar onze lodges.

De kamers zijn half baksteen – half tentzeil, en Hilde is vooral opgetogen met het buiten-ligbad.

Bij het schemeren van de avond genieten we op het terras van onze buren (Paul en Nadine) van een heerlijk apéritiefje, terwijl enkele meter verder Moeder Neushoorn met haar dochter de avond tegemoet wandelt. Voor het avonddinner staat onze tafel opgesteld in een door stokken afgeboorde kraal, met middenin een reuze houtvuur. Dinner bij kaarslicht en kampvuur… we wanen ons koning Shaka Zoeloe.